 |
Przedwrześniowa Polska należała do krajów słabo rozwiniętych gospodarczo i o przestarzałej strukturze społecznej. Przeważająca część ludności żyła na wsi. Prawie połowa użytków rolnych należała do 19 tys. obszarników, pozostała część do 3 mln chłopów. W rezultacie na 1 majątek obszarniczy wypadało prawie 700 ha użytków rolnych, na 1 gospodarstwo chłopskie 3-4 ha. Przeludnienie wsi określano na 8 mln ludzi. Przemysł w Polsce był słabo rozwinięty. Fabryki i kopalnie należały w znacznej części do obcych kapitalistów. Płace robotnicze były niskie. Olbrzymia część robotników nie miała pracy. Bezrobocie było wysokie, obejmowało setki tysięcy ludzi zdolnych do pracy. Również znaczna część pozostałej ludności, w dużym stopniu tylko wegetowała, żyła w trudnych warunkach. Brak pracy, niskie płace - analfabetyzm, zwłaszcza na wsi, brak opieki lekarskiej i nędza w każdym zakątku kraju - oto obraz Polski przedwrześniowej - rządzonej przez kapitalistów i obszarników. Dobrobyt był udziałem niewielkich grup ludności - w szczególności obszarników, przedsiębiorców, wyższej administracji państwowej i wolnych zawodów, pracowników posiadających wysokie kwalifikacje, bogatych chłopów itp. W sumie stanowiły one tylko kilkanaście procent ludności. Gospodarka Polski w latach międzywojennych niemal się nie rozwijała. Z każdym rokiem Polska burżuazyjna zajmowała coraz to pośledniejsze miejsce w gospodarce światowej. Przyczyną zacofania gospodarczego i nędzy mas ludowych był ustrój kapitalistyczno-obszarniczy. Niezbędne były radykalne zmiany. Ale klasy posiadające nie godziły się na żadne reformy, np. reformę rolną, które by złagodziły sytuację mas pracujących, a krajowi zapewniły rozwój gospodarki.
Bezrobocie stanowiło w Polsce burżuazyjno-obszarniczej dotkliwą plagę wśród robotników, chłopów i inteligencji zarówno w mieście, jak i na wsi:
OD AUTORÓW:
| Komizm |
3- |
| Bezsensowność |
3 |
| Propaganda |
6- |
| Poziom bełkotu |
6- |
| Ocena końcowa |
4+ |
Zasady oceny
|
|
